4.6.1878: Υπoγράφεται η συvθήκη Αμυvτικής Συμμαχίας μεταξύ Μεγάλης Βρεταvίας και Τoυρκίας για παραχώρηση της Κύπρoυ στoυς Αγγλoυς

S-99

4.6.1878: ΥΠΟΓΡΑΦΕΤΑΙ Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΥΣ

Στις 30 Μαϊου 1878 όλα ήσαν έτοιμα για την υπογραφή της Συνθήκης Αμυντικής Συνεργασίας της Μεγάλης Βρετανίας με την Τουρκία, η οποία προέβλεπε την παραχώρηση της Κύπρου στους Αγγλους.

Ετσι την ημέρα αυτή ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Μαρκήσιος του Σώλσμπερι σε ένα νέο μήνυμα του προς τον Ωστέν Λαγιάρτ, πρεσβευτή της χώρας του στην Κωνσταντινούπολη, που διεξήγαγε τις διαπραγματεύσεις με την Πύλη, ανέλυε τις σκέψεις του γύρω από τη συμφωνία και του έδινε εξουσιοδότηση να την υπογράψει εκ μέρους της βρετανικής κυβέρνησης.

Εγραφε ο Σώλσμπερι στον Λαγιάρτ (μετάφραση Φίλιου Ζαννέτου, από τα Parliamentary Papers του 1878-Turkey No.36-1878-C.20.57, τόμος Β σελ. 9):

Ο Μαρκήσιος του Σώλσμπερι προς τον κ. Λαγιάρτ. Υπουργείο Εξωτερικών, 18/30 Μαϊου 1878:

" Οι μυστικές διαπραγματεύσεις που διεξάγονται εδώ και κάποιο χρόνο από την αγγλική Κυβέρνηση με τη ρωσική δίνουν την πιθανότητα, ότι τα άρθρα της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου που ενδιαφέρουν την ευρωπαϊκή Τουρκία θα τροποποιηθούν, ώστε να έλθουν σε αρμονία προς τα συμφέροντα των άλλων ευρωπαϊκών δυνάμεων και ιδιαίτερα της Αγγλίας.

Δεν λαμβάνεται όμως καμμιά πρόνοια ως προς εκείνα που αφορούν την Ασιατική Τουρκία. Είναι πρόδηλο ότι ως προς το Βατούμ και τα φρούρια που βρίσκονται βόρεια του Αράξου η ρωσική κυβέρνηση δεν θα παραιτηθεί από τις συμφωνίες, στις οποία υπέκυψε η Πύλη λόγω των γεγονότων του πολέμου. Η κυβέρνηση άρα της Αυτής Μεγαλειότητας είναι υποχρεωμένη να επισκοπήσει τα αποτελέσματα των συμφωνιών αυτών, εάν δεν μηδενισθούν ή και ματαιωθούν και τα οποία θα έχουν στις επαρχίες της ασιατικής Τουρκίας και με τα συμφέροντα της Αγγλίας,τα οποία συνδέονται στενά με την κατάσταση των επαρχιών αυτών.

Είναι αδύνατο η βρετανική κυβέρνηση να παραμείνει απαθής θεατής στις μεταβολές αυτές. Η ασιατική Τουρκία περιλαμβάνει λαούς διαφόρων φυλών και θρησκευμάτων οι οποίοι είναι ανίκανοι προς αυτοδιοίκηση και χωρίς πόθο για ανεξαρτησία, και που οφείλουν την ησυχία τους και την οποιαδήποτε ελπίδα πολιτικής ευημερίας που έχουν ολόκληρη στη διοίκηση του Σουλτάνου.

Αλλά η Οθωμανική δυναστεία είναι παλιός μεν, αλλά ξένος κατακτητής, που στηρίζεται μάλλον στην πραγματική ισχύ ή στις συμπάθειες κοινής εθνικότητας.

Η ήττα την οποία υπέστησαν τα τουρκικά όπλα και η γνωστή στενάχωρη θέση της κυβέρνησης θα παραγάγουν γενική μεν πεποίθηση για την πτώση της και αναμονήν ταχείας πολιτικής μεταβολής, τα οποία στην Ανατολή είναι πιο επικίνδυνα από τη δυσαρέσκεια εναντίον της μονιμότητας μιας διοίκησης.

Οταν οι λαοί της Συρίας, Μικράς Ασίας και Μεσοποταμίας δουν ότι η Πύλη δεν διαθέτει τις δυνάμεις για τη μελλοντική της υπόσταση θα αρχίσουν, μετά που θα αποδειχθεί από τα γεγονότα το σαθρό της εμπιστοσύνης σ' αυτές, να υπολογίζουν σε ταχεία πτώση της Οθωμανικής κυριαρχίας και να στρέψουν το βλέμμα τους προς το διάδοχο της.

Και εάν ακόμη είναι βέβαιο, ότι το Βατούμ, Αρδαχάν και Καρς δεν θα καταστούν τα ορμητήρια προπαγανδιστών, τους οποίους στον κατάλληλο χρόνο θα ακολουθήσουν στρατιές, αλλά η καλή κατακράτηση τους από τη Ρωσία, θα ασκήσει ισχυρότατη αποσυνθετική επίδραση στο ασιατικό κράτος της Πύλης.

Αυτά ως ένα απλό μνημείο της ασθενούς αντίστασης αφ' ενός και εξ άλλου επιτυχούς επίθεσης, θα θεωρηθούν από τους ασιαστικούς λαούς, ότι προοιωνίζονται την πορεία της πολιτικής ιστορίας στο άμεσον προσεχές μέλλον και θα ενισχυθεί με την ενωμένη επίδραση της

ελπίδας και του φόβου, η αφοσίωση τους στη δύναμη, η οποία προάγεται και η λιποταξία τους από τη δύναμη η οποία πιστεύεται ότι καταρρέει.

Είναι αδύνατο η βρετανική κυβέρνηση ν'αποδεχθεί χωρίς απόπειρα να ανατρέψει το αποτέλεσμα, το οποίο η ψυχολογική αυτή κατάσταση θα παραγάγει στις χώρες τις οποίες η πολιτική κατάσταση ενδιαφέρει σοβαρά, τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας στην Ανατολή.

Δεν προτίθεται, ωστόσο, αυτή, να διώξει τον κατακτητή με τα όπλα και να αποδώσει στην Πύλη τις επαρχίες εκείνες. Τέτοιο εγχείρημα, εκτός του ότι θα ήταν επίπονο και δαπανηρό, περικλείει και μεγάλες συμφορές, δεν θα ήταν και αποτελεσματικό ως προς τους σκοπούς του, τους οποίους η κυβέρνηση της Α.Μ. έχει υπ' όψη, εάν δεν ενισχύονταν με μέτρα, τα οποία μπορούν επίσης να ληφθούν σχεδόν αποτελεσματικά χωρίς να προξενήσουν τις συμφορές ενός προοιμιακού πολέμου.

Το μόνο μέσο, το οποίο μπορεί να ασφαλίσει τη μονιμότητα της οθωμανικής διοίκησης στην ασιατική Τουρκία και το οποίο θα ήταν τόσο ουσιώδες μετά την ανάκτηση των ρωσικών προσαρτήσεων, συνιστάται να αναλάβει ισχυρή Δύναμη ως προς την εκπλήρωση του, για να αποτρέψει με την ισχύ των όπλων κάθε περαιτέρω έκταση της επέκτασης της Ρωσίας στο τουρκικό έδαφος στην Ασία.

Τέτοια υποχρέωση, αν αναληφθεί πλήρως και ανεπιφύλακτα, θα προλάμβανε το ενδεχόμενο, το οποίο θα προκαλούσε την έμπρακτη εφαρμογή της καθ' ον χρόνο θα ενέβαλλε στους ασιαστικούς λαούς την πεποίθηση ότι η τουρκική διοίκηση δεν προορίζεται να πέσει σύντομα. Η Πύλη όμως πρέπει να δεχθεί δύο όρους πριν η Αγγλία δώσει μια τέτοια ασφάλεια.

Η Κυβέρνηση της Αυτής Μεγαλειότητας υπεδήλωσε στην Πύλη κατά την ευκαιρία της διάσκεψης στην Κωνσταντινούπολη, ότι αδυνατούσε να εγκρίνει κακοδιοίκηση και κατάθλιψη, και θα είναι επάναγκες πριν αυτή επιληφθεί οποιασδήποτε συμφωνίας υπέρ της άμυνας, υπό ορισμένες περιπτώσεις, των ασιατικών (περιοχών) της Πύλης, να εισαγάγει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στη διοίκηση των Χριστιανών και των άλλων υπηκόων της Πύλης, στις χώρες αυτές.

Δεν επιθυμούμε να απαιτήσουμε πλέον τίποτε παρά μια υπόσχεση σε γενικές γραμμές. Τα ειδικά μέτρα που θα ληφθούν θα καθορισθούν μετά από μάλλον επισταμένη μελέτη και σκέψη ή όσο μπορούν να επιτευχθούν αυτά στην παρούσα περίπτωση.

Και δεν είναι μεν αδύνατο όπως η επιτυχής εκλογή και πιστή ενίσχυση των προσώπων, στα οποία θα εμπιστευθεί η διοίκηση των χωρών εκείνων, να επιτελέσει σπουδαιότερο μέρος στη βελτίωση της κατάστασης του λαού, παρά αυτές οι νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, αλλά απαιτείται η βεβαίωση ότι θα δοθεί στην Αγγλία το δικαίωμα να επιμένει στις κατάλληλες για τους πιο πάνω σκοπούς μεταρρυθμίσες ως απαραίτητος όρος για τη συγκατάθεση της κυβέρνησης της Α.Μ. σε οποιανδήποτε συμφωνία.

Είναι ακόμη επάναγκες, για να καταστεί ικανή η Κυβέρνηση της Α. Μ. να εκτελέσει αποτελεσματικά τις προτεινόμενς τώρα υποσχέσεις της, να καταλάβει αυτή κάποια θέση κοντά στη Μικρά Ασία και τη Συρία.

Η γειτνίαση βρετανών υπαλλήλων, στην ανάγκη δε και βρετανικών στρατευμάτων, θα είναι η άριστη ασφάλεια για το ότι όλοι οι σκοποί της παρούσης συμφωνίας θα επιτευχθούν.

Η νήσος Κύπρος μας φαίνεται από όλες τις απόψεις, η πλέον προσφερόμενη για τον σκοπό αυτό.

Η κυβέρνηση της Α.Μ. δεν επιθυμεί να απαιτήσει, όπως ο Σουλτάνος αποξενωθεί από την κυριότητα του από κάποια χώρα ή να ελαττωθούν οι εισπράξεις, τις οποίες έχει τώρα. Συνεπώς προτείνει όπως ενώ θα εκχωρηθεί η διοίκηση και η κατοχή της νήσου στην Α.Μ., η χώρα θα εξακολουθήσει να παραμένει μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το δε πλεόνασμα, πέραν των δαπανών, οποιονδήποτε κι' αν θα είναι επί του παρόντος, θα καταβάλλεται ετησίως από τη βρετανική Κυβέρνηση στο ταμείο του Σουλτάνου.

Επειδή δε η όλη πρόταση αυτή οφείλεται στις προσαρτήσεις, τις οποίες έκαμε η Ρωσία στην Ασιαστική Τουρκία και τις προβλεπόμενες πιθανές συνέπειες, πρέπει να νοηθεί καλώς, ότι εάν ο κίνδυνος εκλείψει, θα καταπαύσει ταυτόχρονα η πρόνοια της συμφωνίας. Εάν η ρωσική κυβέρνηση, σε οποιονδήποτε χρόνο, αποδώσει στη Ρωσία τις χώρες τις οποίες απέκτησε στην Ασία κατά τον τελευταίο πόλεμο, οι όροι της προτεινόμενης συμφωνίας, θα παύσουν να ισχύουν και η νήσος ασμέσως θα εκκενωθεί.

Δίνω λοιπόν εντολή στην Υμ. Εξοχότητα, να προτείνει στην Πύλη, για να συμφωνήσει στη Συνθήκη κατά το επόμενο σχέδιο και σας μεταβιβάζω πλήρη εξουσία να την συνάψετε στο όνομα της Βασίλισσας και της Κυβέρνησης της Αυτής Μεγαλειότητας:

"Εάν το Βατούμ, Αρδαχάν, Καρς ή οποιονδήποτε από αυτά κρατηθεί από αυτήν, και εάν οποιαδήποτε απόπειρα γίνει οποτεδήποτε στο μέλλον από τη Ρωσία να καταλάβει κάποιο τμήμα από τις χώρες του Σουλτάνου στην Ασία, όπως ορίζονται από την οριστική συνθήκη της ειρήνης, η Αγγλία υποχρεούται να βοηθήσει τον Σουλτάνο αμυνόμενον, ενόπλως.

Αντί αυτού, ο Σουλτάνος υπόσχεται στην Αγγλία να εισαγάγει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις (οι οποίες θα ορισθούν ύστερα από συμφωνία από τις δύο Δυνάμεις αργότερα) στη διοίκηση των χριστιανών και άλλων υπηκόων της Πυλης, στις χώρες αυτές και όπως η Αγγλία καταστεί ικανή να προπαρασκευασθεί στο να εκτελέσει την υποχρέωση της, ο Σουλτάνος επιπλέον, συγκατατίθεται να εκχωρήσει την κατοχή και διοίκηση της νήσου Κύπρου στην Αγγλία".

Σαν πήρε το προσχέδιο της συμφωνίας ο Λαγιάρτ δεν καθυστέρησε καθόλου για να εξασφαλίσει την υπογραφή των Οθωμανών.

Οπως σημειώνει ο Ντουάϊτ Λη (Letters from the East) "ο Λαγιάρτ προτίμησε να μη περιμένει, εν όψει της αβέβαιης πολιτικής κατάστασης στην Κωνσταντινούπολη" και ιδιαίτερα με τις υποψίες του Σουλτάνου αυτό δυνατό να οδηγούσε σε αλλαγές Υπουργών ανά πάσα στιγμή.

Ετσι η συμφωνία υπογράφηκε στις 4 Ιουνίου 1878.

Η συμφωνία βασίστηκε στη γραμμή που είχε καθορισθεί από τον Σώλσμπερι με το τηλεγράφμά του της 30ης Μαϊου 1878.

Την επομένη ο Λαγιάρτ με τηλεγράφημά του ενημέρωνε τον Σώλσμπερι για τη συνθήκη που υπογράφηκε.

Βασικές πρόνοιες της συνθήκης ήσαν:

ΠΡΩΤΟ: Εάν η Ρωσία κατακρατήσει το Βατούμ, το Αρδαχάν, το Καρς ή οποιοδήποτε από αυτά (τα οποία κατέλαβε κατά τον ρωσσοτουρκικό πόλεμο στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας) και αν η Ρωσία αποπειραθεί στο μέλλον να καταλάβει και άλλα εδάφη, η Αγγλία υποχρεούται να συμπράξει με τον Σουλτάνο για την άμυνα των εδαφών αυτών.

ΔΕΥΤΕΡΟ: Ο Σουλτάνος υπόσχεται στην Αγγλία ότι θα εισαγάγει τις δέουσες μεταρρυθμίσεις που θα συμφωνηθούν αργότερα για τη διοίκηση των χριστιανών υπηκόων της Πύλης στις διάφορες χώρες.

ΤΡΙΤΟ: Ο Σουλτάνος συγκατατίθεται να εκχωρήσει τη νήσο Κύπρο, η οποία θα κατέχεται και διοικείται από την Αγγλία.

Εγραφε ο Λαγιάρτ την επομένη της υπογραφής, (5 Ιουνίου 1878) στο Σώλσμπερι από την πόλη Θεραπία, σύμφωνα με τον Φίλιο Ζαννέτο, (Parliamentary Papers):

"Λόρδε μου,

Εχω την τιμή να επισυνάψω τη Συνθήκη Αμυντικής Συμμαχίας μεταξύ της Αγγλίας και της Τουρκίας για τη διασφάλιση των εδαφών του Σουλτάνου στην Ασία για το μέλλον εναντίον της Ρωσίας, η οποία υπεγράφη χθες στα Αυτοκρατορικά Ανάκτορα του Γιλτίζ, από την Αυτού Εξοχότητα τον Σεφβέτ Πασά, υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας και από εμένα, ως έκτακτου απεσταλμένου και πληρεξούσιου της Κυβέρνησης της Αυτής Μεγαλειότητας (της βασίλισσας Βικτόριας).

Η πλήρης συμφωνία την οποία επισύναπτε ο Λαγιάρτ έχει ως εξής:

ΣΥΝΘΗΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ

ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

ΥΠΟΓΡΑΦΕΙΣΑ ΣΤΙΣ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 1878

Η Αυτής Μεγαλειότητα η Βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, Αυτοκράτειρα των Ινδιών, και

Η Αυτού Αυτοκρατορική Μεγαλειότητα ο Σουλτάνος,

Δικαιόμενοι αμοιβαία από την ειλικρινή επιθυμία της επέκτασης και ενίσχυσης των σχέσεων φιλίας που ευτυχώς υφίστανται μεταξύ των δύο κρατών, αποφάσισαν τη σύναψη Συνθήκης Αμυντικής Συμμαχίας, με σκοπό να εξασφαλίσουν στο μέλλον τα εδάφη στην Ασία της Αυτού Αυτοκρατορικής Μεγαλειότητος του Σουλτάνου.

Οι Αυτών Μεγαλειότητες επέλεξαν και κατονόμασαν τους πληροεξούσιους τους, δηλαδη:

Η Αυτού Μεγαλειότητα η Βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρεττανίας και της Ιρλανδίας, Αυτοκράτειρα της Ινδίας, τον Εντιμότατο Ωστέν Χένρι Λαγιάρτ, έκτακτον απεσταλμένο της Αυτής Μεγαλειότητας και Πληρεξούσιο Υπουργό στην Πύλη,

Και η Αυτού Αυτοκρατορική Μεγαλειότητα ο Σουλτάνος, την Αυτού Εξοχότητα το Σεφβέτ Πασά, υπουργό Εξωτερικών της Αυτού Αυτοκρατορικής Μεγαλειότητας,

οι οποίοι, αφού αντάλλαξαν τα πληρεξούσια τους, ευρέθησαν σε πλήρη τάξει, συνεφώνησαν στα πιο κάτω άρθρα:

ΑΡΘΡΟ 1: Εάν το Βατούμ, το Αρδαχάν, το Καρς ή οποιοδήποτε από αυτά διατηρηθεί από τη Ρωσία και εάν γίνει οποιαδήποτε προσπάθεια στο μέλλον από τη Ρωσία να αναλάβει την κατοχή οποιωνδήποτε άλλων εδαφών της Αυτού Αυτοκρατορικής Μεγαλειότητας του Σουλτάνου στην Ασία, όπως έχουν καθορισθεί από την οριστική Συνθήκη Ειρήνης, η Αγγλία υποχρεούται να συμπράξει με την Αυτού μεγαλειότητα το Σουλτάνο, στην υπεράσπιση τους με τη βία των όπλων.

Σε αντάλλαγμα, η Αυτού Αυτοκρατορική Μεγαλειότητα, ο Σουλτάνος, υπόσχεται στην Αγγλία, να εισαγάγει αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, που θα συμφωνηθούν αργότερα μεταξύ των δύο δυνάμεων στη διοίκηση και προς προστασία των Χριστιανών και άλλων υπηκόων της Πύλης, σ' αυτά τα εδάφη και για να καταστήσει την Αγγλία ικανή να κάμει τις αναγκαίες προβλέψεις για την εκτέλεση των δεσμεύσεων της, η "Αυτού Αυτοκρατορική Μεγαλειότητα, ο

Σουλτάνος, συγκατατίθεται περαιτέρω να αναθέσει, όπως η νήσος Κύπρος καταληφθεί και διοικείται από την Αγγλία.

ΑΡΘΡΟ 2

Η παρούσα συνθήκη θα πρέπει να επικυρωθεί και τα κυρωτικά (έγγραφα) θα πρέπει να ανταλλαγούν μέσα σε διάστημα ενός μηνός ή νωρίτερα αν είναι δυνατό.

Ως μαρτυρία τούτου οι πληρεξούσιοι και από τις δυο πλευρές έχουν υπογράψει οι ίδιοι και έχουν θέσει τη σφραγίδα των κρατών τους.

Εγινε στην Κωνσταντινούπολη, την τετάρτη ημέρα του Ιουνίου, του έτους χίλια οκτακόσια εβδομήντα οκτώ.

Α.Χ.ΛΑΓΙΑΡΤ

ΣΑΦΒΕΤ

Η Συνθήκη ετοιμάστηκε και υπογράφηκε στα αγγλικά και τα γαλλικά.

Το αγγλικό κείμενο της συνθήκης έχει ως εξής:

CONVENTION OF DEFENSIVE ALLIANCE

BETWEEN GREAT BRITAIN AND TURKEY.

SIGNED JUNE 4, 1878.

Her Majesty the Queen of th Unided Kingdom of Great Britain and Ireland, Empress of India and His Imperial Majesty thw Sultan, being mutually animated with the sincere desire of extending and strengthening the relations of frendship happily existing between their two Empires, have resolved upon the conclution of a convention of defensive alliance with the territories in Asia of His Imperial Majesty the Sultan.

Their Majesties have accordingly chosen and named as their Plenipoptentiaries that is to say,

Her Majesty the Queen οf the Unided Kingdom of Great Britain and Ireland, Empress of India, the Right Honourable Austen Henry Lagiart, Her Majesty's Ambassador Extraortinary, and Minister Plenipotentiary at the Sublime Porte,

And His Imperial Majesty the Sultan, His Exellency Safvet Pasha, Minister for Foreign affairs of His Imperial Majesty,

Who after having exchanged their full powers, found in due and good form, have agreed upon the following Articles

ARTICLE 1.

If Batoum, Ardaxan, Kars, or any of them shall be retained by Russia, and if any attempt shall be made at any future time by Russia to take possession of any further territories of His Imperial Majesty, the Sultan in Asia, as fixed by Definitive treaty o Peace, England engages to join His Imperial Majesty the Sultan in defending them by force o arms.

In return, His Imperial Majesty the Sultan, promises to England to introduce necessary reforms, to be agreed upon later between the two powers, into the gaverment, and for the protection, of the Christian and other subjects of the Porte in these territories, and in order to executing her engagement, His Imperial Majesty the Sultan further consents to assign the Island of Cyprus to tbe occupied and administered by England.

ARTICLE 2

The present convention shall be ratified and the ratifications thereof shall be exchanged within the space of one month, or sooner if possible

In witness whereof the respective Plenipotentiaries have signed the same, and have affixed thereto the seal of their arms.

Done at Constantinople, the fourth day of June, in the year one thousand eight hundred and seventy-eight.

(L.S.) A.H.LAYARD

(L.S.) SAFVET

ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ

ΜΕΤΑΞΥ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Το γαλλικό κείμενο της συμφωνίας μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και Τουρκίας που υπεγράφη στις 4 Ιουνίου 1878 έχει ως εξής:

Sa Majeste la Reine du Royaume Uni de la Grande Bretagne et d'Irlande, Imperatrice des Indes, et Sa Majeste Imperiale le Sultan, etant mutuallemente animes du desir sincere d'edendre et affermir les relations d'amitie heureusement existant entre les deux Empires, ont resolu de concluire une convention d' alliance defensive dans le but d' assurer pour l'avenir les territoires en Asie de Sa Majeste Imperiale le Sultan.

Leurs Majestes ont en consesuences choisi et nomme a cet effet comme leurs Plenipotentiaires a savoir:-

Sa Majeste la Royaune Uni de la Grande Bretagne et d' Irlande, Imperatrice des Indes, le Tres-Honorable Austen Henry Layard Ambassadeur Extraordinaire et Ministre Plenipotentiaire de Sa Majeste pres la Sublime Porte,

Et Sa Majeste Imperial le Sultan son Excellence Safvet Pasha Ministre des Affaires Etrangeres de Sa Majeste Imperiale

Lesquels apres avoir echange leurs pleins pouvoirs trouves en bonne et due forme, se sont concenous des Article suivants:-

ARTICLE 1.

Que dans le cas ou Batoum, Ardahan, Kars ou aucune de ces places seront retenues par la Russie, et si aucune tentative serait faite a une epoque quelconque par la Russie s' emparer d'aucoune autre portion des territories de Sa Majeste Imperiale le Sultan en Asie fixes par le Traite Definitif de paix. L' Aggleterre s'engage a s'unir a sa Majeste Imperiale, le Sultan pour la defense des territoires en question par force d' armes.

En revanche, Sa Majeste Imperiale le Sultan promet a Angleterre d' Indroduire les reformes necessasaires (a etre arretees plus tart par les deux Puissances) ayant trait al la bonne administration et a la protection des sujets Chretiens, et autres de la Sublime Porte qui se trouvent sur les territoires en question, et afin de mettre l' Aggleterre en mesure d'assurer les moyens necessaires pour l'execution de son engagement Sa Majeste Imperiale le Sultan consent, en outre d'assigner l'ile de Chypre, pour etre occupee et administree par elle.

ARTICLE 2

La presente Convention sera ratifiee et l'encange des ratifications aura lieu dans l' espace d'un mois, mais si faire se peut plus tot.

En foi de quoi, les Plenipontiaires de part et d'autre ont signe la presente Convention en y apossant leurs sceaux.

Fait a Constantinople, le quatre Juin, de l' anne mil huit cent soixante-dix-huit.

Ομως υπήρχε και συνέχεια και στη συνθήκη έγιναν πολλές προσθήκες.