19.7.1974: Ο ζωγράφος Νίκος Κουρούσης συλλαμβάνεΤαι στην Κερύνεια όπου πήγε για να μεταφέρει χρήματα στην Μαίρη Πατρόκλου Σταύρου και στην Ελένη Καζαντζάκη.

S-2085

19.7.1974: Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΟΥΣΗΣ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΟΠΟΥ ΠΗΓΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΑΙΡΗ ΠΑΤΡΟΚΛΟΥ ΣΤΥΡΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΕΛΕΝΗ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ. ΟΙ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΕΣ ΤΟΝ ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΚΕΛΛΙ ΣΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ ΟΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑΥΤΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ ΑΓΡΙΑ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΥΣ ΝΕΑΡΟΥΣ

Ο Ζωγράφος Νίκος Κουρούσης πήγε στην Κερύνεια καΤά το πραξικόπημα εκτελώντας παράκκληση του υφυπουργού παρά τω προέδρω Πάτροκλου Σταύρου για να μεταφέρει χρήματα στη σύζυγο του Μαίρη που βρισκόταν στο τουριστικό συγκρότημα Καμάρες της πόλης μαζί με την Ελένη Καζαντζάκη, σύζυγο του μεγάλου συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη και περνούσαν τις διακοπές τους.

Σε όσους τον ρωτούσαν τους έλεγε ότι πήγε στην Κερύνεια για να συναντήσει τον διευθυντή του ξενοδοχείου Ντόουμ Στέλιο Κατσελλή για τη διοργάνωση έκθεσης του.

Τελικά συνάντησε την Μαίρη Πατρόκλου Σταύρου. Σε κάποιο στάδιο όμως στρατιώτες περικύκλωσαν το διαμέρισμα όπου βρισκόταν. Βγήκε έξω κάνοντας τον ανήξερο και κατευθύνθηκε προς το αυοκίνητο του.

Προσθέτει ο ίδιος για όσα ακολούθησαν σε συνέντευξη του στο περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ τεύχος 59, 20 Ιουλίου-2 Αυγούστου 1979:

"Με πλησίασε ένας λοχίας της αστυνομίας και με ρώτησε αν ήμουνα ο Κουρούσης, όταν του απάντησα καταφατικά μου είπε να ψηλώσω τα χέρια και μου έκανε σωματικήν έρευνα. Ταυτόχρονα άρχισαν να ξηλώνουν το αυτοκίνητο του.

Σε ερώτηση δική μου τι κάνουν στο αυτοκίνητο με ρώτησαν αν κουβαλάω όπλα. Εγώ τους είπα αφήστε να το ανοίξω εγώ, μη μου καταστρέψετε το αυτοκίνητο. Κατέβηκε κάποιος με πολιτικά, οπλισμένος με περίστροφο και άρχισε να με κοιτάζει ερευνητικά από πάνω ως κάτω και αμέσως έδωσε τη διαταγή μα με συλλάβουν. Δεν με άφησαν να οδηγήσω το αυτοκίνητο. Μ' έβαλαν μέσα σ' ένα λαντ ροβερ και με μετέφεραν στο σταθμό Κερύνειας.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ρώτησα το λοχία γιατί με συλλαμβάνουν και αυτός μου είπε ότι είχαν πληροφορίες ότι μέσα στο τζιπ υπήρχαν όπλα και του απάντησα ότι οι πληροροφίες τους είναι αβάσιμες αφού στην πρόχειρη έρευνα δεν βρήκανε όπλα. Μου είπε να μην ανησυχώ, θα μου κάνουν μια μικρή ανάκριση και θα με αφήσουν.

Οταν φθάσαμε εκεί με πήρανε μπροστά στον αστυνόμο της περιοχής. Αυτός όταν με πήραν μπροστά του δεν είπε λέξη. Μ'ούριξε μια ματιά και διέταξε το λοχία να με παραδώσει σους ναύτες που κρατούσαν το φρούριο.

Από το σταθμό με οδηγήσανε προς το φρούριο δυο αστυνομικοί που φαινόντουσαν κάπως τρομοκρατημένοι. Θυμούμαι πως ήταν άοπλοι, είχαν παραδώσει τα όπλα τους στους συναδέλφους τους, πριν διανύσουμε απόσταση μεταξύ σταθμού και γεφυριού. Οι ναύτες μας βλέπανε απ' τη γέφυρα. Εκεί ο αστυνομικός με παρέδωσε στους ναύτες σαν κρατούμενο αυτή ήταν η έκφραση του αστυνομικού.

"Σας παραδίδω τον κρατούμενο". Μου κάνανε και εκείνοι έρευνα, μου πήραν τα προσωπικά αντικείμενα και ύστερα με συνοδεία με οδήγησαν στη μεγάλη κεντρική αίθουσα του φρουρίου. Εκεί βρέθηκα αντιμέτωπος με εκατοντάδες ανθρώπους. Μεταξύ των οποίων ήταν πάρα πολλοί αστυνομικοί και απ' ότι έμαθα αργότερα ανάμεσα τους ήταν και ο αρχηγός της αστυνομίας της επαρχίας Κερύνειας.

Εκεί έμεινα όλη τη μέρα μέχρι τα μεσάνυκτα. Χωρίς φαϊ, χωρίς νερό. Κατά τη διάρκεια της κρατήσεως μου στο προαύλιο της αίθουσας υπήρχαν κύπριοι Εοκαβίτες οπλισμένοι που μας έβριζαν. Για να πάμε στην τουαλέτα έπρεπε να πηγαίνουμε τροχάδην αλλιώς μας πυροβολούσαν στα πόδια. Οι ναύτες νας έβριζαν του έσω και τους έξω. Μας έλεγαν σκυλιά και εμάς και τους ΕΟΚΑΒίτες.

Τη νύκτα κοιμηθήκαμε στο χωματένιο πάτωμα χωρίς κουβέρτα και είμαστε σαν ζώα μέσα σε μαντρί. Κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας υπήρχαν διάφορες ανακοινώσεις από το ραδιόφωνο. Δυο ανακοινώσεις μου έκαναν εντύπωση. Η πρώτη ήτανε η δήλωση του Σαμψών ότι δεν υπήρχε κανείς κρατούμενος ενός από τους πρώην βασανιστές. Ολοι όσοι είμαστε εκεί μέσα αρχίσαμε να αλληλκοιταζόμαστε και να κρυφογελούμε.

Η δεύτερη ανακοίνωση ήταν για την έκθεση μου. Εκεί γνωρίστηκα με μερικούς συγκρατουμένους μου. Ενας απ' αυτούς ήταν ο αστυνομικός Αγγελος. Δεν θυμάμαι το επίθετο του. Ηταν δύτης, ψαροντουφεκάς και έτσι βρήκαμε μερικά κοινά σημεία για συζήτηση. Αυτόν τον βλέπω και τώρα κάπου-κάπου. Είναι ακόμη αστυνομικός.

Γύρω στις 1 μετά το μεσημέρι ενώ προσπαθούσα να βολευτώ κάτω από το χώμα κάπως για να κοιμηθώ με φώναξαν για να παρουσιαστώ για ανάκριση. Με πήραν δυο ναύτες και με οδήγησαν έξω από το φρούριο προς τον αστυνομικό σταθμό.

Ενώ ήμαστε στον διάδρομο του φρουρίου εκείνη τη στιγμή ακούσαμε θόρυβο και είδαμε ξαφνικά 6 ναύτες, τρεις από τη μια και τρεις από την άλλη να έχουν στη μέση τρεις νεαρούς κατατρομαγμένους και καταματωμένους να τους χτυπούν σε κάθε βήμα τους οι ναύτες με τον υποκόπανο και κείνοι να βογγούν και να ουρλιάζουν. Εκείνη τη στιγμή οι δυο ναύτες που με συνόδευαν με έσπρωξαν βίαια μέσα σε μια πάροδο του διαδρόμου για να μη δω τη σκηνή. Με παρέδωσαν μετά στον αστυνομικό στην είσοδο του φρουρίου και αυτός με παρέδωσε στον αστυνόμο της περιοχής.

Επακολούθησε ανάκριση.

Μου είπε ότι έχουν πληροφορίες ότι προσπάθησα να φυγαδεύσω τον Πάτροκλο Σταύρου και την οικογένεια του από μια ξένη πρεσβεία, ότι μεταφέρω όπλα και ότι προσπάθησα να ξεσηκώσω ομάδες ενάντια στο καθεστώς και ότι είμαι συγγενής του Λυσσαρίδη.

Του ανέτρεψα όλες τις κατηγορίες".

Τελικά τον άφησαν ελεύθερο και το βράδυ έμεινε σε ξενοδοχείο της Κερύνειας, την άλλη μέρα, Παρασκευή 19 του μηνός του έδωσαν το αυτοκίνητο του και επέστρεψε στη Λευκωσία εξαντλημένος από τη ταλαιπωρία στην οποία υποβλήθηκε.