28.2.1964: Ο Ραoύφ Ντεvκτάς καταγγέλλει τηv Κυπριακή Κυβέρvηση στo Συμβoύλιo Ασφαλείας τoυ ΟΗΕ. Ο Ζήvωv Ρωσσίδης απαvτώvτας κατηγoρεί τov Ντεvκτάς ότι δεv εvδιαφέρεται για τηv πατρίδα τoυ τηv Κύπρo, παρά μόvo για τηv Τoυρκία.

S-1558

28.2.1964: Ο ΡΑΟΥΦ ΝΤΕΝΚΤΑΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΗΕ. Ο ΖΗΝΩΝ ΡΩΣΣΙΔΗΣ ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΤΟΝ ΝΤΕΝΚΤΑΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Το Συμβούλιο Ασφαλείας αρνήθηκε, παρά την επιμονή της Τουρκίας, να επιτρέψει στο Ραούφ Ντενκτάς, να μιλήσει στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Αλλά κάμνοντας ειδική εξαίρεση για πρώτη φορά στη 18χρονη ιστορία των Ηνωμένων Εθνών, του επέτρεψε να μιλήσει ως ιδιώτης, ώστε να μη του αναγνωρισθεί το δικαίωμα της αντιπροσώπευσης των τουρκοκυπρίων, και επομένως να αναγνωρισθεί επίσημα κάποια μορφή διαίρεσης ή διαμελισμού της Κύπρου.

Ο Ντενκτάς είπε τρομακτικά ψεύδη στο Συμβούλιο και επέρριψε την ευθύνη για όσα συνέβησαν στην Κύπρο τους τελευταίους δύο μήνες στους Ελληνες και την Κυπριακή Κυβέρνηση.

Ανέφερε επίσης ότι η τουρκοκυπριακή κοινότητα είχε 800 και πλέον θύματα ενώ πέραν των 20.000 τουρκοκυπρίων παρέμεναν άστεγοι, εξαρτημένοι σε φιλανθρωπία και ότι ζούσαν υπο καθεστώς πολιορκίας από τους Ελληνες.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη Συνθήκη Εγγυήσεως και ισχυρίστηκε ότι η διασφάλιση της ειρήνης στην Κύπρο θα μπορούσε να επιτευχθεί με ενέργεια των εγγυητριών δυνάμεων και την αποστολή στρατευμάτων εκ μέρους των χωρών αυτών.

Ωστόσο, πρόσθεσε, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δεν αποδέχθηκε την εισήγηση αυτή διότι αυτή δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς του για καταγγελία των Συμφωνιών και για τον ίδιο λόγο δεν δέχθηκε την πρόταση για την αποστολή αμερικανικών και βρεττανικών στρατευμάτων.

Ο Ντενκτάς αναφέρθηκε στη συνέχεια στα όσα είχε αναφέρει ο Σπύρος Κυπριανού ότι η απομάκρυνση της απειλής επεμβάσεως θα βοηθούσε στη μείωση της έντασης και ότι και η απλή προσαγωγή της υπόθεσης στο Συμβούλιο Ασφαλείας υποβοήθησε στη μείωση της έντασης και τον τερματισμό των επεισοδίων στην Κύπρο και πρόσθεσε:

Η μείωση των επεισοδίων, οφείλεται παλώς στο ότι οι ηγέτες των Ελλήνων διέταξαν τους οπλοφόρους τους να παύσουν τα επεισόδια, εφ' όσον συνεχίζεται η συζήτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Αυτό είναι απόδειξη του ποιος καθοδηγεί τους οπλοφόρους στην Κύπρο.

Οι Ελληνες και οι Τούρκοι της Κύπρου, πραγματικά συζούσαν ειρηνικά εφ' όσον επικρατούσε ισοτιμία μεταξύ τους. Οποτεδήποτε όμως η μια από τις δυο πλευρές επιδίωξε να κυριαρχήσει επί της άλλης, πάντοτε προκαλείτο σύγκρουση, μίσος και καχυοποψία.

Οι Συμφωνίες της Ζυρίχης έφεραν ισορροπία δικαιωμάτων και αποσκοπούσαν να διασφαλίσουν ότι οι Τούρκοι δεν θα μεταρέπονταν σε μειονότητα. Η ιδέα της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας θα ίσχυε εάν υπήρχε Κυπριακό Εθνος.

Οι Ελληνες Κύπριοι ηγέτες ουδέποτε σκοπούσαν να εφαρμόσουν τις συμφωνίες ενώ οι Τούρκοι ήσαν συνεπείς στις συνταγματικές τους υποχρεώσεις, αυτοί δε ουδέποτε θα δεχθούν να ζήσουν στην Κύπρο ως μειονότητα.

Τα επεισόδια του περασμένου Δεκεμβρίου άρχισαν όταν Ελληνες ένοπλοι ανέκοψαν και επεχείρησαν να ερευνήσουν γυναίκες. Οταν οι εν λόγω Τουρκική οικογένεια αρνήθηκε να υποστεί έρευνα ακολούθησε συγκέντρωση άλλων Τούρκων, οπότε Ελληνες αστυνομικοί άρχισαν να πυροβολούν αδιάκριτα κατά του συγκεντρωθέντος τουρκικού πλήθους. Ακολούθως όλοι οι Ελληνες αστυνομικοί κλήθηκαν στους αστυνομικούς σταθμούς, εξοπλίσθησαν και άρχισαν να επιτίθενται εναντίον των Τούρκων, ενώ ταυτοχρόνως ο Κυβερνητικός ραδιοσταθμός, ευρισκόμενος στα χέρια των Ελλήνων αρνήθηκε να μεταδώσει έκκληση των Τούρκων ηγετών, προς κατάπαυση του πυρός που παρείχε και την τουρκική εκδοχή για την έναρξη των επεισοδίων.

Μόνο όταν οι συγκρούσεις συνεχίσθησαν για πέντε ημέρες και ύστερα από τελική έκκληση μας προς τις εγγυήτριες δυνάμεις, το τουρκικό απόσπασμα στην Κύπρο βγήκε από το στρατόπεδο του και έλαβε θέσεις, για να προστατεύσει τους ήδη περικυκλωμένους και σφαγιαζομένους Τούρκους, χωρίς όμως να ρίψει έστω και ένα πυροβολισμό. Πολλές διαμαρτυρίες ακούστηκαν διότι κινήθηκε η ΤΟΥΡΔΥΚ, δεν αναφέρθηκε όμως ότι κατά την ίδια στιγμή βγήκε και πήρε θέσεις και το Ελληνικό Απόσπασμα.

Το Συμβούλιο Ασφαλείας πρέπει να σταθμίσει καλώς τις συνέπειες και το προηγούμενο το οποίο θα δημιουργηθεί σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις Διεθνών Συμβάσεων άλλων χωρών εάν ήθελε επιχειρήσει να αναμιχθεί στην ερμηνεία διεθνών συμβάσεων που ισχύουν.

Είναι ευνόητο ότι ανθρώπινες ζωές δυνατό να χαθούν κατά τη διάρκεια της μάχης.

Εν τούτοις, οι περισσότεροι τούρκοι, οι οποίοι σκοτώθηκαν ήσαν αθώοι πολίτες, που φονεύθηκαν μακρυά από το πεδίο της μάχης, 700 περίπου όμηροι συνελήφθησαν και κρατήθηκαν στο Γυμνάσιο Κύκκου, δεν επεστράφησαν όμως όλοι. Ζητούμε (να μάθουμε) που βρίσκονται οι τάφοι αυτών που ελλείπουν.

Ψήφισμα υπέρ της εδαφικής ακεραιότητας θα ερμηνευθεί από τους Ελληνες κατά τη δική τους αυθαίρετη κρίση ότι ακυρώνει τα δικαιώματα της Τουρκίας. Το ψήφισμα θα είχε μόνιμη ισχύ και όχι τρίμηνο, ως η αποστολή στρατευμάτων.

Η βία συνεχίζεται και οι Τούρκοι αναγκάζονται να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους στα χέρια κλεπτών και αρπάγων.

Αναφερόμενος στα έγγραφα που αποκάλυψε ο Σπύρος Κυπριανού ο Ραούφ Ντενκτάς ζήτησε να πληροφορηθεί ποιος τα υπογράφει, εάν βρέθηκαν πριν από τα επεισόδια, οπότε οι ένοχοι πρέπει να δικασθούν και πως ευρέθησαν στην κατοχή των Ελλήνων. Τα γεγονότα, είπε, δεν υποστηρίζουν την εκδοχή των εγγράφων.

Ο Ντενκτάς είπε ακόμη ότι είναι αδύνατη η επαναλειτουργία του συντάγματος και ότι οι δυο κοινότητες έχουν ήδη έμπρακτα διαχωρισθεί και δεν είναι δυνατό να επαναλειτουργήσει κοινό κράτος.

Απόδειξη, είπε είναι ότι ο κ. Κυπριανού δεν μπορεί έντιμα να ισχυρισθεί ότι αντιπροσωπεύει τις τουρκικές απόψεις, διότι οι Ελληνες οπλοφόροι, εμποδίζουν τη μετάβαση των Τούρκων Υπουργών στο Υπουργικό Συμβούλιο, το οποίο ως εκ τούτου έπαυσε να λειτουργεί.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΖΗΝΩΝΑ ΡΩΣΣΙΔΗ

Στα όσα ανέφερε ο Ραούφ Ντενκτάς, απάντησε ο Μόνιμος αντιπρόσωπος της Κύπρου στον ΟΗΕ Ζήνων Ρωσσίδης, ο οποίος κατάγγειλε το Ραούφ Ντενκτάς ότι δεν μιλούσε ως Κύπριος αλλά ως Τούρκος από την Τουρκία και τον κατηγόρησε ότι δεν ενδιαφερόταν για την πατρίδα του την Κύπρο, που κινδύνευε από εισβολή.

Ανέφερε ο Ζήνων Ρωσσίδης σε επιστολή του στο Συμβούλιο Ασφαλείας:

"Η φωνή την οποία το Συμβούλιο Ασφαλείας άκουσε από τον κ. Ντενκτάς, δεν ήταν η φωνή των Τουρκοκυπρίων. Ηταν η φωνή της Αγκυρας, μέσω άλλης οδού, αλλά με τις ίδιες αντιλήψεις και ακόμη με ταυτόσημες λέξεις.

Η δήλωση του ήταν αποκαλυπτική των μυχίων σκέψεων του. Επεβεβαίωσε κατά τρόπο ζωντανό ότι δεν σκέπτεται ή δεν αισθάνεται καθόλου ως Κύπριος, αλλά ως Τούρκος από την Τουρκία "ριφθείς εις την Κύπρον" διά να χρησιμοποιήσω τις λέξεις του. Κατέστησε σαφές ότι η νομιμοφροσύνη του δεν είναι προς μια χώρα, της οποίας είναι πολίτης, αλλά προς μια ξένη χώρα, την Τουρκία. Και ότι όταν η χώρα της ιθαγένειας του απειλείται από την Τουρκία με επιδρομή και εισβολή, συντάσσεται με τον εισβολέα.

Η Τουρκία "ερρίφθη" στην Κύπρο με επιδρομή και εισβολή κατά το 1951, αλλ οι Τούρκοι, οίτινες εγκαταστάθησαν τελικώς εις Κύπρον, κατέστησαν τμήμα του Κυπριακού λαού και ετύγχανον πάντοτε μεταχειρίσεως ως τμήμα του λαού.

Ο Ντενκτάς επιθυμεί να επαναφέρει τους Τουρκοκύπριους στο πνεύμα της εποχής εκείνης, απομονώνοντας τούτους από το σώμα του Κυπριακού λαού. Ο Ντενκτάς αφιερώνει όλες τις προσπάθειες του, για να δημιουργήσει διαίρεση και υδατοστεγή διαχωρισμό. Ακολουθώντας το παράδειγμα του αντιπροσώπου της Τουρκίας, προσκολλάται σε μια παράδοξη αντίληψη, ότι οι Τούρκοι στην Κύπρο δεν αποτελούν μειονότητα, αποτελούν τμήμα του λαού της Κύπρου, αλλά κοινότητα χωριστή και ξένη προς τον Κυπριακό λαό.

Πουθενά στον κόσμο δεν γίνεται παραδεκτή ή ανεκτή μια τέτοια αντίληψη διαχωρισμού μέσα σε μια και την ιδία χώρα. Ο λαός κάθε ξεχωριστής χώρας αποτελεί μιαν μονάδα. Οι μειονοτικές ομάδες σ' αυτήν, άσχετα προς τη διφορετική εθνική ή θρησκευτική τους προέλευση, τυγχάνουν μεταχείρισης ως αναπόσπαστο τμήμα της ιδίας εκείνης μονάδας. Μεγάλες ακόμη και εξ ολοκλήρου διαφορετικές εθνικές μειονότητες, ως το 40% των Κινέζων στη Μαλαϊκή, θεωρούνται ως τμήμα ενός και του ιδίου λαού.

Η αντίληψη που προβάλλεται από τον κ. Ντενκτάς, που υπαγορεύθηκε από την Αγκυρα, δεν μπορεί να βρει θέση στην Ιστορία ή τα Ηνωμένα Εθνη.

Γνωρίζουμε τον κακό σκοπό της. Αποβλέπει στη διάσπαση της ενότητας και εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου με σκοπό προσάρτησης από την Τουρκία.

Η στάση αυτή, εν τούτοις, είναι καθ' ολοκληρία ασυμβίβαστη προς την ιθαγένεια της Δημοκρατίας της Κύπρου, της οποίας η ανεξαρτησία, τα κυριαρχικά δικαιώματα και η εδαφική ακεραιότης έτσι παραβιάζονται.

Η διχοτόμηση είναι απολύτως αδύνατη. Εάν η πολιτική αυτή επιδιωχθεί και ακολουθηθεί παράλογα, συνέπεια αυτού θα ήταν ότι οι Τούρκοι της Κύπρου, όχι μόνο θα απεξενούνταν από τον Κυπριακό λαό, αλλά επίσης θα αποσπώνταν αναπόφευκτα από την Κυπριακή γη.

Πιστεύουμε ότι ο κ. Ντενκτάς και οι εταίροι του δεν αντιπροσωπεύουν τα πραγματικά αισθήματα της πλειοψηφίας του Κυπριακού λαού. Μερικοί από αυτούς είναι θύματα εισηγμένου φανατισμού και οι υπόλοιποι αμείλικτου εκφοβισμού από μέρους της τουρκικής μυσικής οργάνωσης. Εάν απαλλάσσονταν από τις καταστρεπτικές αυτές επιρροές, θα ακολουθούσαν τη φυσική πορεία των αληθινών συμφερόντων τους, συμβιούντες ειρηνικά και συνεργαζόμενοι με την πλειοψηφία προς όφελος και των δυο.

Ο ψευδής χαρακτήρας των πληροφοριών του κ. Ντενκτάς μπορεί να γίνει αντιληπτός από την παράθεση από αυτόν μιας μακράς επιστολής προς τον αντιπρόεδρο δρα Κουτσιούκ, προς τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, στην οποία διατυπώνονται μονομερώς σειρές παραπόνων και κατηγοριών, ως εάν η επιστολή είχε αποσταλή κατά τη διάρκεια μιας συνήθους πορείας εργασίας ή γεγονότων, ενώ στην πραγματικότητα έφερε ημερομηνία 19 Φεβρουαρίου, 1964, δηλαδή γράφηκε δύο ημέρες μετά την άφιξη του κ. Ντενκτάς στη Νέα Υόρκη, για να προσφωνήσει το Συμβούλιο Ασφαλείας και ετοιμάστηκε ως έμπνευση της τελευταίας στιγμής, με σκοπό, όπως βοηθήσει τον κ. Ντενκτάς να αναγνώσει παραπλανητικά αποσπάσματα από αυτή ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας, χωρίς να αναφέρεται σε απάντηση ή στη δυνατότητα απάντησης.

Τα αποσπάσματα που ανέφερε ο κ. Ντενκτάς από τις ομιλίες του Προέδρου εκμηδενίζουν τον σκοπό για τον οποίο ανεφέρθηκαν. Διότι δεικνύουν σαφώς το ενδιαφέρο του Προέδρου να ενισχύσει και σταθεροποιήση τη Δημοκρατία της Κύπρου.

Η ανεπιτυχής αύτη απόπειρα εξεύρεσης κάποιας δικαιολογίας για την ανοικτή εκστρατεία του κ. Ντενκτάς υπέρ του διαμελισμού αποσκοπεί στο να συγκαλύψει μια διαγωγή παράνομη και απηγορευμένη δυνάμει του Συντάγματος και δυνάμει της Συνθήκης Εγγυήσεως που παραβιάστηκε, στην οποία ο κ. Ντενκτάς και η τουρκική Κυβέρνηση προσποιούνται ότι ομνύουν πίστη. Η προσπάθεια του κ. Ντενκτάς να αξιοποιήσει ανακριβείς αριθμούς υπολογισμού Τούρκων ομήρων διαψεύδεται από τους πραματικούς αριθμούς των επισήμων καταλόγων. Ενώ αρχικά οι κατάλογοι αυτοί εδείκνυαν 250 Τούρκους ελλείποντες, ο αρθμός αυτός ύστερα απο έρευνα μειώθηκε σε εις 109. Ο κατάλογος ελλειπόντων Ελλήνων είναι 40.

Ο Ερυθρός Σταυρός συνεχίζει σπιμελώς τις έρευνες του, αλλά η ανίχνευση των Τούρκων που ελλείπουν κωλύεται αναπόφευκτα από τη σύγχυση που δημιουργήθηκε λόγω της βίαιης μετακίνησης χιλιάδων Τούρκων από τις οικίες τους ύστερα από διαταγή των Τούρκων εξτρεμιστών, σε μιαν προσπάθεια διάνοιξης της οδού προς τη διχοτόμηση.

Ο κ. Ντενκτάς, εν τούτοις, στην ομιλία του κοπιάζει να παρουσιάσει τους Τούρκους στην Κύπρο, ως μιαν ανυπεράσπιστη μειονότητα, η οποία τελεί τώρα υπό "πολιορκία" και "τρόμο" και "σφαγιάζεται" από τους Ελληνες. Αλλά η Τουρκική εφημερίδα Χαλκίν Σεσί, όργανο του αντιπροέδρου δρος Κουτσιούκ, δίδει μιαν εντελώς διαφορετική εικόνα. Στην έκδοση της στις 29 Φεβρουαρίου γράφει: "Οι Ελληνες ευρίσκονται σε κατάσταση απελπισίας με όλη τη σημασία της λέξης. Σε όλες τις συγκρούσεις οι Ελληνες υπέστησαν μεγάλες απώλειες, αλλά δεν αποκαλύπτουν αριθμούς απωλειών, για να μη καταστρέψουν το ηθικό των Ελήνων".

Η εφημερίδα συνεχίζει:

"Οι Τούρκοι μαχητές ορκίστηκαν να πολεμήσουν μέχρι πραγματοποίσης του διαμελισμού".

Ούτω αποδεικνύεται ότι η τουρκική μειονότητα δεν είναι τα αθώα θύματα, ως ο κ. Ντενκτάς θέλει να ισχυρίζεται, αλλά οι επιδρομείς σε μιαν ανταρσία εναντίον της καθιερωμένης τάξης και του συντάγματος της Δημοκρατίας της Κύπρου με τον "διαμελισμό" ως πολεμική ιαχή.

Ο κ. Ντενκτάς δεν διστάζει να πει ότι "εάν καταστεί αναγκαίο να τροποποιηθεί το Σύνταγμα, μπορεί να τροποποιηθεί μόνο με συζήτηση και όχι με φόνους και σφαγιασμούς". Και όμως γνωρίζει καλά ότι ο Πρόεδρος Μακάριος ήταν εκείνος ο οποίος εισηγήθηκε συνομιλίες επί του Συντάγματος με την επιστολή του υπ' αρ. 30 1963 προς τον Αντιπρόεδρο και ότι ο τελευταίος, ωθούμενος από την Αγκυρα, απέρριψε αμέσως την πρόταση για συνομιλίες.

Ο Πρόεδρος δεν προέβη σε οποιανδήποτε ανεπίτρεπτη τροποποίηση του Συντάγματος. Ενώ η ελληνική πλευρά συνηγορούσε υπέρ της λογικής, από την άλλη πλευρά ηκούετο παρακίνηση προς τη βία. Η απάντηση στις προτάσεις του Αρχιεπισκόπου ήταν σφαίρες στην Κύπρο, και βία από την Τουρκία. Αποτελεί θλιβερή πραγματικότητα το ότι σε ένοπλες συγκρούσεις κατά τη διάρκεια μιας τάσης οπότε διεξάγονται άγριες μάχες από οικίας σε οικία στον αγώνα διατήρησης ή ανάκτησης τμήματος μιας πόλης, και υπό συνθήκες υπό τις οποίες ο φόβος ωθεί προς υπερβολές βίας δημιουργούνται καταστάσεις, οι οποίες είναι λυπηρές, πλην αναπόφευκτες.

Οι τέτοιες καταστάσεις είναι οι εκδηλώσεις των κακών επιπτώσεων της διαίρεσης και της διαμάχης. Στην παρούσα περίπτωση καλλιεργήθηκε στην Κύπρο συστηματικά μίσος κατευθυνόμενο από έξω για ένα πολιτικό σκοπό, την προσάρτηση από την Τουρκία. Η πολιτική αυτή είναι υπεύθυνη για την απώλεια ζωής και την εξαθλίωση στην Κύπρο, η οποία καταθλίβει τους Τούρκους τόσο, όσο και τους Ελληνες και άλλους κατοίκους της Κύπρου.

Δεν είναι προφανώς με την καλλιέργεια και την αύξηση της διαίρεσης και της εχθρότητας που προάγονται τα συμφέροντα της Τουρκικής κοινότητας, αλλά με την απαλλαγή της από εξωτερικές παρακινήσεις και με την άφεση της ελευθερίας να ζήσει σε ειρήνη με το κύριο σώμα του πληθυσμού της νήσου, ως έζησε σε ειρήνη με το κύριο σώμα του πληθυσμού της νήσου, ως έζησε κατά το παρελθόν. Η ασφάλεια της ζωής και η ευημερία του λαού της Κύπρου, Ελλήνων, Τούρκων ή άλλων, απαιτεί, όπως υπάρξει έντιμη συνεργασία υπό το πνεύμα της αμοιβαίας κατανόησης και σεβασμού σε ένα ενιαίο και αδιαίρετο λαό.

Αύτη είναι η μόνη θετική λύση του προβλήματος και προς τον σκοπό αυτό πρέπει να ασκηθεί η επιρροή των Ηνωμένων Εθνών, μέσω του Συμβουλίου Ασφαλείας, το οποίο μελετά τώρα το πρόβλημα. Τούτο είναι το πνεύμα των ημερών μας που προέχει, το οποίο, ως ελπίζουμε και πιστεύουμε, να υπερισχύσει τελικά στους εξτρεμιστές στην Τουρκία και Κύπρο. Τότε θα ανατείλουν καλύτερες ημέρες για το λαό της Κύπρου ως σύνολο, για τις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια στην ταραγμένην εκείνη περιοχήν και σε ολόκληρο τον κόσμο".